Eén van de vragen die ik regelmatig krijg is: “Waar haal je je inspiratie vandaan”.
Ja, dat is een goede vraag, hoe word je geïnspireerd?
In de biografie van mijn kunstgalerie heb ik het volgende geschreven:
“Ik hou van creëren, verrassen en bemoedigen!
Ik maak illustraties en vind het geweldig om van iets “gewoons” (tekst of vorm) iets speciaals te maken dat mij en/of anderen raakt, ontroert of kracht bij kan zetten.
Mijn inspiratie haal ik uit verschillende dingen.
Mijn geloof, mijn gevoel en emoties, de natuur en vooral in het verwerken van dingen die op mijn pad komen.
Mijn passie is dat ik anderen mag raken met mijn kunst en dat dit hen kan helpen om gelukkiger te zijn en vooral helpt om nare momenten in het leven beter aan te kunnen.”
Als ik erover nadenk dan zijn die onderdelen steeds weer de reden van mijn inspiratie. Natuurlijk heb ik ze daar kort en bondig beschreven anders zou het verhaal te lang worden.
Mijn geloof
Ik weet dat mijn geloof in God een enorme inspiratie is. Vooral in een wereld waar soms egoïsme, hebzucht en macht het enige belangrijke lijkt te zijn. Dan probeer ik te denken aan hoe God zou willen dat ik leef en wat belangrijk voor me is.
Mijn gevoel en emoties
Daar komen direct mijn gevoelens en emoties bij kijken. Het verdriet dat ik kan voelen als ik situaties zie waar mensen wanhopig van worden of dat mensen naarstig zoeken naar geluk en vaak op de verkeerde plek zoeken. Geld maakt tenslotte niet gelukkig!
Maar ook de vreugde als ik zie hoe mijn man naar me kijkt, met vertedering en liefde, dan geeft me dat een gelukzalig gevoel. Mijn lieve meiden die bij me komen voor raad of het voor me opnemen als papa “lelijk” doet. (ja, dat doet hij ook wel eens 😉 ).
De natuur
De natuur heeft voor mij zelfs meerdere dimensies. Ik kan gewoon genieten van de bloemetjes en de vogeltjes. Vooral toen de kinderen klein waren en elk blaadje en vlindertje een wonder was, die bewondering is inspirerend. Het besef dat God zoiets moois en puurs heeft gemaakt met zulke ingewikkelde structuren en vormen, dat al eeuwen verrast en verbaast.
Verwerken van dingen op mijn pad
Door dit alles heen merk ik dat de dingen die ik meemaak, verdrietig of fijn, mijn grootste inspiratie zijn. De glimlach van mijn geliefden, het hartverscheurende gehuil van een kind. De gesprekken met vrienden en andere mensen die het even niet meer zien zitten of bijna stuiteren als een kind, omdat ze iets leuks te melden hebben.
Dat zijn de dingen die me inspireren en bij mezelf houden.
Dat zegt niet dat het makkelijk is. Soms worden je gevoelens heen en weer geslingerd tussen twee heel verschillende ervaringen en dan weet ik soms ook niet wat ik daarmee moet.
Ik hoop dat zoals ik heb gezegd in mijn biografie, dat mensen geraakt mogen worden door de kunstwerken, die ik maak en dat ze er vooral door gezegend worden.
Of je nu gelovig bent of niet…
Een afbeelding of een mooie tekst kan je ook zegenen als je niet in God gelooft.
Een gezegende groet…
